De beste buffer tegen burn-out
Afgelopen weken kwam ik mijn grote valkuil weer tegen, waardoor ik op verschillende momenten in mijn leven overspannen ben geraakt of er tegen aan heb gezeten. De valkuil is om mijn plannen voor zelfzorg te laten gaan. Ik negeer daarmee soms mijn innerlijke ‘stemmetje’ dat aangeeft rust nodig te hebben.
Dat stemmetje zegt hele duidelijke dingen zoals: “ik wil niet meer” of “ik heb geen zin meer”. Hoewel ik geleerd heb goed naar deze stemmen (gedachten, signalen) te luisteren, had ik een oordeel over deze belangrijke informatiebron.
Dat merk ik niet alleen bij mezelf, maar ook in mijn praktijk. Dat mensen ‘goede’ redenen hebben om informatie van binnen uit (stemmetjes, gedachten, signalen) te negeren en daarmee hun zelfzorg opzij zetten. Waarom doen we dat?
- Omdat deze signalen ongelegen komen. Je hebt plannen of een planning en laat dat voorgaan. Je hebt bijvoorbeeld nog afspraken staan of je moet nog een paar uur door met werk. Of je had bedacht dat je de schuur eindelijk eens ging opruimen. Het kan zijn dat je liever eerst afmaakt waar je mee bezig was.
- Omdat we het niet logisch vindt dat dit stemmetje zich aandient. Als zo’n stemmetje zegt “ik wil even helemaal niks nu” kan het best gebeuren dat je niet snapt waarom. Je hebt bijvoorbeeld een rustige dag achter de rug of je hebt vannacht goed geslapen. Dus het is niet logisch dat je opeens moe bent of geen zin meer hebt?
- Omdat we het stemmetje veroordelen of we veroordelen onszelf vanwege deze gedachten. Stel zo’n ‘dagdroom’ stemmetje van binnen zegt: “ik zou wel op vakantie willen”, “boswachter zijn, dat lijkt me echt een geweldig beroep, de hele dag in de natuur, heerlijk!” of “het liefst wil ik nu al met pensioen”, dan kun je denken dat dit onmogelijke wensen zijn. Dat zijn ze wellicht ook. Echter kan de onderliggende boodschap zijn dat je eigenlijk vermoeid bent (of een andere baan wilt).
Genoeg redenen dus om zelfzorg opzij te schuiven en op dezelfde voet door te gaan.
Optimale zelfzorg: de beste buffer tegen burn-out
De kunst is om deze signalen serieus te nemen, zonder concessies. Dat is de beste buffer tegen burn-out. Dat betekent dus:
- Je plannen opschorten, zolang als nodig is. Dat kan betekenen dat je drie minuten later naar je afspraak gaat, dat je wel door gaat met het werk maar eerst een oplaadpauze neemt van vijf minuten of dat je het schuurtje op een andere dag gaat opruimen. Het kan ook betekenen dat je je weekend leeg veegt, omdat je bij wilt slapen of omdat je even niets wilt. Concessieloos, zoveel als nodig is.
- Dat je elk signaal dat aangeeft dat je accu leeg begint te raken (zo’n stemmetje is zo’n signaal) accepteert en serieus neemt. Zelfs als het niet logisch is in jouw ogen. Zelfs al maakt het je moedeloos dat je alweer moe bent. Sommige energievreters laten zich nu eenmaal moeilijk (her)kennen. Als je naar je signalen luistert, het liefst meteen luistert, laad je uiteindelijk weer op.
- Dat je je eigen systeem (je fysieke lichaam met een ziel, emoties en gedachten) als een goede informatiebron ziet die op tijd aangeeft wanneer de accu leeg begint te lopen. Dat systeem geeft jou boodschappen, soms verpakt in dagdromen of onmogelijke wensen. Als je hier naar luistert, ga je de dingen doen die meer van belang zijn.
Dus neem deze stemmetjes, die je behoefte aan zelfzorg verwoorden, serieus. Wat daar voor nodig is, is lef. Lef omdat het concessieloos volgen van je eigen behoeften, angsten kan oproepen.
Want wat gebeurt er als je je plannen opoffert voor rust? Wat vinden ze dan van je? Wat als je toegeeft aan vermoeidheid, misschien word je dan wel nog vermoeider. Misschien glijd je wel af naar het niveau van “slappeling”. Etcetera. Het zijn innerlijke saboteurs van zelfzorg.
Maar met een beetje meer lef, kun je merken dat je oplaadt en vanzelf weer zin krijgt in al je plannen. Je wordt vanzelf weer die springveer. En voor mij? Ik heb opnieuw gemerkt dat ik nog beter kan luisteren naar mijn eigen signalen dan ik al deed. Luisteren heeft zo zijn gradaties. ;-)
Deze nieuwsbrief is bedoeld voor manager en professionals die hun accu gevuld willen houden en hun stress en werkdruk de baas blijven, zodat ze met plezier hun werk kunnen doen en ook nog privétijd overhouden..
